برون‌گرایی و درون‌گرایی (به انگلیسی: Extraversion and introversion)، یک صفت شخصیتی و یک بُعد اصلی (مرکزی) در نظریهٔ شخصیت انسان است. این دیدگاهی است که توسط کارل یونگ در سال ۱۹۲۰ عمومیت و محبوبیت یافت.
برخی پژوهش های اخیر تفاوت های مصرف را بین کسانی که از دیدگاه محققان به عنوان خویش محور ( idiocentric )طبقه بندی می شوند (جهت گیری فردگرایانه) و کسانی که به عنوان دگر محور ( allocentric ) (جهت گیری گروهی) طبقه بندی می شوند. تفاوت این دو نوع شخصیت شامل موارد زیر است:
– رضایت: افراد خویش محوردرمقایسه با دگر محور نمره بالاتری به نحوه اداره امور زندگی ووضعیت مالی
خود می دهند .
– توجه به سلامتی: افراد دگرمحور به سلامتی خود بیشتر اهمیت میدهند .
– آماده سازی غذا: آشپزخانه اتاق مورد علاقه افراد دگر محوراست .
– افراد معتاد به کار: افراد خویش محوربیشتراز افراد دگرمحوراحتمال دارد که بگویند بیشتر اوقات کار
میکنند.
– سفروسلامتی: افراد خویش محور بیشتراز افراد دگر محوربه فرهنگها ومسافرت علاقه مند هستند